Het is vandaag (13 mei 2020) precies twintig jaar geleden dat het eerste elftal van Wageningen voor het laatst kampioen werd. Door met 0-2 van DUNO te winnen promoveerde de ploeg onder leiding van Henri ten Klooster op de laatste speeldag naar de derde klasse.
Door Bart Eulen
,,Ik noem ze nog steeds in één keer op hoor”, verzekert Sander Coenen. En alsof het wedstrijdformulier van die bewuste zaterdagmiddag voor zijn neus ligt, vloeien de namen uit zijn mond. ,,Marcus, Stoop, Aleven, Koetsier, Veldhuijsen, Abma, De Leeuw, Van der Sommen, Nijzink, Steensma. En ikzelf natuurlijk.”
Als het over voetbal gaat, is het geheugen van de voormalig spits nog altijd vlijmscherp. ,,Daar heb ik geen foto’s voor nodig. Die dag vergeet ik nooit meer.”
‘Te laat is te laat’
Er was iets geks aan de opstelling, weet de Wageninger nog. ,,Eigenlijk zou Michiel Hendriks in de basis staan. Maar hij had zich drie kwartier verslapen. Om half twaalf moesten we verzamelen om met elkaar in Doorwerth te lunchen, alleen Michiel had die nacht waarschijnlijk nog in de kroeg gestaan.”
Bij toenmalig trainer Henri ten Klooster tovert de anekdote twee decennia later nog een lach op zijn gezicht. ,,Ja, ook dat was typisch Michiel”, lacht hij. ,,Laat ik vooropstellen: zijn veel te vroege overlijden blijft ontzettend pijnlijk. Het was een bijzondere jongen. Als team wisten wij wel dat hij vaak nog tot zes uur ’s ochtends in de kroeg werkte. Maar op zaterdag stond hij er wel altijd. Toch moest ik hem die middag ernaast zetten, want te laat is te laat.”
Aderlating
,,We waren gespannen. En het was geen beste wedstrijd”, weet Coenen nog. ,,Alleen bij mij waren plots alle zenuwen weg, toen Nico Stoop in de warming-up per ongeluk een bal in mijn zak punterde. Heel pijnlijk, maar achteraf gezien een soort aderlating.”
Bij rust was er nog niet gescoord in Doorwerth. Victoria’83, met één punt achterstand de nummer twee op de ranglijst, was ondertussen wel op voorsprong gekomen en ging dus virtueel over Wageningen heen. ,,Dat het die middag echt niet gemakkelijk ging, weet ik ook nog wel”, knikt Ten Klooster.
Hij bracht aanvaller Daan Dons voor Karel Steensma. ,,En dat gaf de doorslag”, zegt Coenen. ,,Daan was namelijk een bliksemafleider bij corners. De bal vloog over hem heen en ik kon ‘m zo binnenkoppen.”
Kapotte ketting
Na zijn doelpunt trok Coenen uit vreugde zijn shirt uit. Daarbij bleef zijn tenue echter achter zijn ketting hangen, waardoor de sluiting brak. ,,Maar Cor van den Hurk was ook het veld op gerend, dus kon hij mooi dat kettinkje aan mijn ouders geven, die verderop langs het veld stonden.”
Een paar minuten voor tijd schiet Ruben Abma van een meter of twintig op doel. De bal verdwijnt via de vingertoppen van de Doorwerthse keeper in de kruising. Ten Klooster: ,,Toen was de wedstrijd beslist. En het feest dat volgde, was super. Vooral in de kleedkamer.”
Hoofdsponsor Oswald Tiemessen komt, middenin de feestvreugde, de kleedkamer binnengelopen met een sporttas. Coenen: ,,Wat moet die hier nou? dacht ik nog. Bleken er zes dure flessen champagne in te zitten. Alleen het was snikheet buiten en hij was vergeten om ze even koud te zetten. Het maakte niemand verder iets uit hoor. Die flessen gingen alle zes op.”
Chinese rijsttafel en barbecue
,,Ook de rondrit in de bus naar Wageningen staat me nog bij”, vertelt Ten Klooster. ,,Een geweldige belevenis. En het onthaal bij het clubhuis was groots.”
In de kantine staat een Chinese rijsttafel voor de spelersgroep klaar. ,,Maar Henri (ten Klooster, BE) had beloofd te gaan barbecueën op de middenstip, als we kampioen zouden worden”, lacht Coenen.
,,Nu je het zegt, ja, dat heb ik volgens mij nog gedaan ook”, knikt de oud-trainer. ,,Ondertussen sijpelde bij mij wel het nieuws binnen over de vuurwerkramp in Enschede. Dat was triest. Ik ben niet veel later dan ook naar huis gegaan.”
De spelersgroep van Wageningen was op dat moment al flink in de olie, weet Coenen nog. ,,Rond de klok van acht kon je eigenlijk iedereen al oprapen. Behalve Nico Stoop, die bleef maar roepen: ‘Ik zie jou in de stad vanavond Sander! Ik zie jou in de stad!’ Ik had er eigenlijk helemaal geen zin in, had ook al even verkering, maar goed, ‘ga nou maar’, zei ik tegen mezelf. En het was ook best gezellig in de stad ’s avonds, alleen Nico Stoop, die heb ik niet meer gezien.”
Verbondenheid
Twintig jaar na dato kijkt Henri ten Klooster met veel genoegen terug op zijn vijf seizoenen als trainer bij Wageningen, met het kampioenschap van 2000 als hoogtepunt. ,,Er heerste veel verbondenheid in de groep. Dat vond ik mooi om te zien. Het waren jonge, getalenteerde gasten, die elkaar ook nog eens goed aanvulden.”
Een andere tijd, noemt Coenen het. ,,Zo’n groep bouw je op in de kantine. Op donderdagavond ging je niet voor één uur ’s nachts naar huis. En zelfs nu, als ik jongens van toen tegenkom, is het altijd nog lachen. Dat gevoel gaat niet meer weg.”