Ons dameselftal speelde een thuiswedstrijd tegen Rood-Wit ‘58 VR1. Speelster Fleur Orlemans schreef onderstaand wedstrijdverslag.

Bloed, zweet en tranen*, al deze elementen kwamen voorbij in onze wedstrijd tegen Rood-Wit ‘58 VR1. Alle ingrediënten voor een goede wedstrijd. Maar dat was het niet.

Tranen

Laten we maar gelijk ter zake komen. 0-6 verliezen op het toekomstige hoofdveld, is niet al te best. Wel hebben we onszelf weten te verbeteren ten opzichte van vorige week, want in deze wedstrijd kwamen we pas na twee (!) minuten op achterstand. De trainers aan de zijlijn pinkten even een traantje weg door deze indrukwekkende prestatie. Hoewel we graag Nanno zien huilen, had hij plaatsgemaakt voor een oude bekende van de meiden. Zo stond het magisch duo, Lars en Patrick, weer eens samen langs de zijlijn. Ook vedette Peter, die jarenlang het oude Dames 1 heeft gecoacht bij Wageningen, was van de partij als supporter. Het kon eigenlijk niet meer misgaan, toch?

Zweet

Maar dat liet Rood-Wit niet gebeuren. In de achtste minuut scoorden zij de 0-2, met een mooie kopbal vanuit de corner. Na ongeveer een kwartier spelen werd ook Wageningen gevaarlijk. Merel en Lisanne gingen af en toe naar voren en kregen een aantal kansen. Maar de 0-3 lag er in de 27ste minuut ook al in. De tropische temperatuur zorgde bij sommige meiden voor duizeligheid en af en toe lag er een speelster van Wageningen langs de zijlijn naar adem te happen. Gelukkig was scheidsrechter Roy goedgezind en gunde hij de meiden een drinkpauze. Vlak voor de rust maakte Rood-Wit vanuit een corner de 0-4 en verlieten wij met deze stand het veld na 45 minuten spelen.

Bloed

Het werd in de kleedkamer wel duidelijk dat we actiever moesten reageren bij corners. Want ook in de tweede helft kreeg de tegenstander corner na corner. Er viel al snel een doelpunt, maar omdat onze keepster Roos bij deze actie werd geraakt, werd hij afgekeurd. Gebeurde dat ook maar bij de andere twee doelpunten die Rood-Wit nog maakte. De eindstand werd helaas 0-6. Ondanks dat we maar met elf meiden op het veld liepen, iedereen naar water verlangde, het strottenhoofd van Lena een vriendelijke massage kreeg en de neus van Lisanne ging bloeden na een mislukte kopbal, gingen alle meiden door totdat ze echt niet meer konden. En zo hebben wij toch nog de ware betekenis van de ‘bloed, zweet en tranen’ mentaliteit laten zien.

Morgen spelen wij uit tegen Lunteren. Laten we maar hopen dat zij niet zo van corners houden.

*Dit is geen verwijzing naar die club uit Amsterdam