Afgelopen zaterdag was het  – voor een ieder die onze vereniging ook op sportief gebied een warm hart toedraagt – weer ouderwets genieten langs de lijn. Ons tweede elftal won met ruime cijfers van Eendracht ’30 en is daarmee weer een ronde verder in het bekertoernooi.

Dankzij de foto’s van Koen Silfhout kunnen we nog even terugblikken op deze memorabele overwinning.

Geen gespannen blik in de ogen van Daniel Wiesehahn. De linksachter – wiens wortels bij onze oosterburen liggen – verheugt zich namelijk al op het moment dat het trainingsjasje zo dadelijk uit mag. Voor het eerst speelt hij dan in oranje. Een bekroning op jarenlange inburgering met het voetbal volgens de Hollandse School.

Alhoewel, de kreet van Wageningen 2 (‘Also Leute, nicht aufgeben! Immer Weitermachen! Nicht Aufhören! Biss zum Ende! Verstanden?!’) meer doet vermoeden dat Wiesehahn de Duitse stijl behoorlijk in het elftal geïmplanteerd heeft.

Het resulteerde dan ook in een heuse Blitzkrieg – maar wel van de kant van onze bezoekers. Voor Wageningen echter geen probleem, want de ploeg had beelden van hun tegenstander laten analyseren en hield de schade beperkt.

Wel werd al snel duidelijk dat de bonkige nummer dertien bij Eendracht ’30 van plan was om het Wageningen zo moeilijk mogelijk te maken.

Maar om aanvoerder Luuc Bekkers te passeren, moet je wel van goeden huize komen. De mandekker – binnenkort te zien in een populaire realityserie op MTV – was ook zaterdagmiddag samen met compagnon Ruben van Bart een ijzersterk blok achterin.

Op deze foto staat misschien wel het beste aanvalstrio van dit seizoen, binnen onze vereniging. Het Brein (nummer 8), Het Lichaam (nummer 9) en De Sprint (nummer 7). Drie spelers met ieder individuele kwaliteiten, maar vooral levensgevaarlijk wanneer ze elkaar aanvullen. En dat weet Eendracht ’30 sinds zaterdag ook.

Maar wie zaterdagmiddag absoluut voor de grootste verrassing zorgde, was good-old Nico Stoop (61). Dat deze mannetjesputter nog volop meespeelt verbaast niemand binnen onze vereniging, maar dat hij – als een ware spelmaker – nu ook begint te scoren, is ronduit absurd.

Ook op de overvolle bank groeide het enthousiasme gedurende de wedstrijd. En dat alles onder toeziend oog van reservedoelman Gio (helemaal rechts), die iedere week verder uitgroeit tot een soort levende totempaal binnen de spelersgroep, waar magische krachten uit lijken te vloeien.

Ondertussen scoorde Brian Steensma nog via een strafschop, die hij zelf versierd had. Of Brian (met zijn vier doelpunten) na afloop in de kantine zelf nog versierd is, is niet bekend.

Zoals iedereen heeft gemerkt, was het verschrikkelijk koud afgelopen zaterdag. Voor de technische voetballer met op het oog een mediterraans uiterlijk – de speler van de pleintjes, de panna’s en de puike techniek – vaak niet het meest ideale weer om te voetballen. Toch liet Henk Lamers zich niet uit het veld slaan en speelde hij, dan wel met coltrui, maillot en handschoenen, een prima pot voetbal.

Het tweede elftal kon rekenen op behoorlijk wat toeschouwers. Stuk voor stuk vanaf de zijlijn wegdromend van – misschien ooit – een deelname in dit sterrenensemble. Maar de realiteit zegt ons dat dit voor de meesten toch echt bij dromen blijft.

Na rust was het tijd voor Evert-Jan van Ommeren, in de volksmond Mini.

En voordat Brians scoringsdrift eindigde, Eendracht ’30 begon te beseffen dat hun lijdensweg voorbij was en Joeri Marcus nog eens terugdacht aan zijn twee doelpunten, had scheidsrechter Jeroen Fonke al voor de laatste keer deze middag op zijn fluit geblazen.

Heel veel succes in de volgende ronde, Wageningen 2!